Modlitwa ustna: zgodność ducha ze słowem i znakiem

STYCZEŃ 2010 (16 XII – 16 I):

1. Temat miesiąca: Modlitwa ustna: zgodność ducha ze słowem i znakiem

2. Słowo bł. Honorata:

„Jak bez orania nic nie rośnie. Tak bez modlitwy Pan Bóg postanowił nie dawać łask, które zamierzył. Bez modlitwy zakon smętny (BONAWENTURA), namiętności, chętki się obudzają. Wszystko złe leczy modlitwa, i sam brak modlitwy. Od modlitwy życie dobre.” (ND 316).

3. Tradycja franciszkańska:

Ante Deum stantes non simus corde vagantes. (Kiedy przed Bogiem stoimy, sercem niech nie błądzimy)
Si cor non orat, in vanum lingua laborat. (Daremnie się język trudzi, gdy serca modlitwa nie budzi".wersja volgare: "Jeśli nie modli się dusza, na próżno się gęba rusza". ).

4. Słowo Boże:

"Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi" (Mt 15,6-9; cytat pochodzi z Iz 29,13).


5. Nauczanie Kościoła:

„Wiadomo, że w tradycji chrześcijańskiej występują różne formy modlitwy, a w szczególności modlitwa „wspólna” oraz modlitwa „osobista”. Obydwie są pożyteczne i na ogół nakazane. Trzeba jedynie wystrzegać się, by modlitwa wspólna nie odzwyczajała od modlitwy osobistej, oraz by ta ostatnia nie eliminowała i nie pomniejszała znaczenia modlitwy wspólnej. Ewangeliczny duch szczerej modlitwy pozwala znaleźć między tymi dwoma formami równowagę odpowiadającą potrzebom duszy, a założyciele i prawodawcy Instytutów ustanawiają w tym względzie normy zgodne z autorytetem Kościoła.
To samo można powiedzieć o podziale na modlitwę ustną i modlitwę myślną. W rzeczywistości każda modlitwa powinna być modlitwą serca.
Jezus zaleca modlitwę pokorną i szczerą: „módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu” (Mt 6,6) ostrzegając, że wielomówność nie stanowi gwarancji, iż modlitwa będzie wysłuchana (por. Mt 6,7). Jest jednak prawdą, że zgodnie z naturą człowieka modlitwa wewnętrzna dąży do tego, by wyrażać się w słowach, gestach i wszelkich aktach tzw. kultu zewnętrznego, ożywianego zawsze przez modlitwę serca” (JP II, 4.1.1995)